Aktualności Ochrona obwodowa dla zakładów karnych 12/02/2019
Plan bezpieczeństwa zakładu karnego zależy w dużej mierze od bezpieczeństwa otoczenia zewnętrznego. System bezpieczeństwa obwodowego musi wykrywać wstęp lub wyjście osób nieupoważnionych w określonych strefach i zniechęcać więźniów do prób forsowania ogrodzenia.
System musi być wysoce niezawodny, trudny do ominięcia, a jednocześnie nie może wywoływać niepotrzebnych alarmów,
nawet w niesprzyjających warunkach.
Rosnące potrzeby związane z zabezpieczeniem i ochroną zakładów karnych skutkują wyższym popytem na wydajne rozwiązania ochrony obwodowej. Choć nie istnieje jeden cudowny środek, najlepszym podejściem do bezpieczeństwa obwodowego jest połączenie technologii obejmujące:
W większości przypadków systemy ochrony obwodowej mają na celu niedopuszczenie osób z zewnątrz. Oczywiście w przypadku więzień
ich celem jest zatrzymanie osób w środku i zapobieganie ich wydostaniu się, co musi zostać odzwierciedlone w konstrukcji takiego systemu.
Nie należy jednocześnie zapominać o ochronie przed intruzami z zewnątrz. Coraz częściej w ręce osadzonych trafia kontrabanda przerzucana przez ogrodzenie lub szmuglowana na więzienne spacerniaki. Czasami do transportu niedozwolonych przedmiotów używane są nawet drony. Wśród najczęściej przemycanych przedmiotów są wyroby tytoniowe, narkotyki, broń i telefony. Szczególnie poważnym problemem są telefony komórkowe, ponieważ mogą służyć do organizacji ucieczek, popełniania przestępstw na zewnątrz, a nawet do zlecania zabójstw strażników i pracowników więziennych. Najbardziej rażącym przykładem naruszania ochrony obwodowej więzienia z zewnątrz są przypadki włamywania
się gangów do zakładów karnych w celu porwania osadzonych.
System więziennictwa jest bardzo odmienny w poszczególnych krajach i na różnych kontynentach. Standardy bezpieczeństwa więziennego często odzwierciedlają trendy krajowe lub regionalne.
W wielu krajach zakłady karne są pełne przemocy. Na porządku dziennym są ataki ze strony strażników i współwięźniów. Szczególnie poważnym problemem w Ameryce Łacińskiej jest przemoc związana z działalnością gangów. W niektórych byłych krajach Związku Radzieckiego nadal występuje podział na więzienia „czerwone” zarządzane przez władze więzienne i „czarne”, którymi tak naprawdę zawiadują osadzeni.
W niektórych państwach do zwiększenia kontaktu osadzonych ze światem zewnętrznym wykorzystuje się technologię. Od 2008 roku rodziny
w Rosji mogą przesyłać osadzonym e-maile. System ten został rozbudowany poprzez wprowadzenie aplikacji na smartfona. Na Filipinach więźniarki mogą składać wnioski o zgodę na rozmowę przez Skype’a lub wideokonferencję z rodziną i znajomymi. Z kolei w Jordanii żywność przynoszoną przez odwiedzających krewnych sprawdza się za pomocą skanera.
Technologia pomaga także władzom więziennym, a nawet umożliwia ograniczenie liczby pracowników sprawujących obowiązki strażnicze. Telewizja przemysłowa (CCTV) oraz zaawansowane systemy alarmowe ograniczają na przykład konieczność wysyłania patroli obwodowych
i funkcjonowania wieży strażniczych. Innym ciekawym przykładem wykorzystania technologii są zakłady karne w stanie Ohio, w których prawdopodobnie po raz pierwszy w USA testuje się drony strażnicze w celu ograniczenia nielegalnych działań na terenach więzień.
Pod względem poziomu bezpieczeństwa zakłady karne można ogólnie podzielić na trzy kategorie: te o minimalnym rygorze, średnim
i zaostrzonym rygorze. Większość więzień ogranicza się wyłącznie do jednego poziomu bezpieczeństwa, aby nie komplikować dodatkowo działania i projektu placówki. Dostępność poszczególnych poziomów bezpieczeństwa zależy od kraju. Na przykład w niektórych krajach występują wyłącznie zakłady karne o minimalnym i średnim rygorze.
